Het Gevangen Vrouwelijke

Op 19 januari van dit jaar presenteerde ik de Nine Star Ki tendensen voor 2025.

Als afsluiting van het bijbehorende magazine gebruikte ik de songtekst van ‘Woman in chains’ (de clip says it all) van Tears For Fears & Oleta Adams (geschreven door Roland Orzabal). Het gaat over de vrouw die geketend wordt door gedragsregels opgesteld door een wereld die is doorgedraaid.

‘You better love loving and you better behave
You better love loving and you better behave
Woman in chains
Woman in chains

Calls her man the great white hope
Says she’s fine, she’ll always cope
Woman in chains
Woman in chains

[…]

It’s a world gone crazy
Keeps woman in chains’

Ondanks het pad van evolutie dat we bewandelen, lijkt het er op dat de positie van de vrouw juist devalueert en zij in toenemende mate beperkt wordt in haar bewegingsvrijheid.

“Het heeft te maken met de zichtbare manifestatie van wat er al decennia lang gaande was: een krachtenveld dat gecreëerd is om de mens van zijn menselijke natuur, van zichzelf dus, te vervreemden.
Het is dat krachtenveld dat de mens niet alleen van zichzelf vervreemd maar de hele mensheid uiteen drijft. Ondanks waarschuwingen hebben de meesten zich laten beïnvloeden door en meevoeren in dit krachtenveld, waarmee we ons recht van bestaan, ons bestaansrecht, hebben verkwanseld. Dat is waardoor alom het persoonlijke fundament waarop ieder het eigen leven bouwt, geërodeerd is en in verval is geraakt.

In zijn val sleept het de sociale normen en waarden mee die de lijm van de samenleving vormen. De missie van het krachtenveld is gelukkig nog niet volledig geslaagd. Inmiddels zijn er ook meer dan genoeg mensen die hebben ingezien wat er speelt en die besloten hebben om dat recht op bestaan weer op te eisen en terug te nemen. Zij zijn het die de nieuwe lijm samenstellen op basis waarvan er weer een samenhang kan ontstaan. Een samenhang die niet langer gebaseerd is op een eenzijdige benadering van de mens als een mechanisch wezen.

Maar dat gaat moeizaam.

We dachten namelijk het lichaam, ons fysieke apparaat, te kunnen overwinnen. We dachten de dood te kunnen verslaan omdat Descartes ons wijs heeft gemaakt dat je bent als je denkt. Maar zingeving vind je niet door te denken, maar door te voelen en te ervaren. En daar heb je een lichaam voor nodig.

“Hij die een reden tot leven heeft, kan vrijwel alle levensomstandigheden verdragen.”

⁃ Friedrich Nietzsche

Hoe beter je in staat bent je te verbinden met je menselijke natuur en deze onvoorwaardelijk te omarmen, des te steviger wordt je fundament dat de basis vormt waarop zingeving gebouwd kan worden. Door middel van zingeving geef je je ziel de mogelijkheid om vorm en inhoud aan je leven te geven. Zingeving verleent je bestaan houvast en je leven een doel.” uit: Nine Star Ki Magazine - editie 2025

De songtekst en de tekst hierboven haal ik aan vanwege de relevantie met het geweld tegen vrouwen en de relatie met het ontmenselijken van de mens door haar te vervreemden van zichzelf en het fysieke.

Het thema van het 2-aarde jaar 2025 verwijst naar de Archetypische Moeder. Er is niets dat vrouwelijker is dan het moederschap en moeder worden en er is niets dat fysieker is dan dat.  Dat is geen preuts getrut maar een feit. Ja, mannen kunnen heel goed de rol van moeder vervullen, maar zonder baarmoeder blijft het baren van een kind vooralsnog voorbehouden aan vrouwen. Het is zo’n beetje het laatste fysieke bolwerk dat nog niet door de wetenschap is ingenomen. Alhoewel er laboratoriumjassen genoeg zijn die dat ongetwijfeld graag anders zouden willen zien.

Een goede vraag in deze zou dan ook zijn: Wat heeft dat te maken met het toenemende geweld tegen vrouwen?

Natuurlijk is er de agenda van Femke om nog meer natuur te ruimen door bosjes te kappen en om nog meer camera’s te plaatsen. Tegelijkertijd is er nog een aspect dat zich niet laat negeren en alles te maken heeft met het lichaam en het fysiek ervaren van dingen. Allemaal passend bij de 2-aarde thematiek van dit jaar waar de Archetypische Moeder symbool voor staat en daarmee alle vrouwen die moeder zijn of in potentie moeder zouden kunnen worden representeert.

Zoals ik hierboven al schreef: “zingeving vind je niet door te denken, maar door te voelen en te ervaren. En daar heb je een lichaam voor nodig.”

Zonder een goede band met je lichaam, zonder aandacht en zorg voor je lichaam, kunnen emoties geen kant op. Ze worden opgeslagen in cellen en weefsels waar ze ploeteren en woekeren om aandacht te krijgen. Hele therapeutische trajecten zijn in de steigers gezet om je te helpen bedenken wat het is dat je voelt. Met dank aan Descartes. Wat je voelt is echter niet te bedenken, het is slechts te ervaren.

Een van de belangrijkste emoties is woede, kwaadheid.

Super functioneel om in te zetten als je grenzen overschreden worden, als er onrecht geschiedt of macht wordt misbruikt. Het is echter tot de schaduwkant van een democratie geworden die vindt dat we iedereen lief en aardig moeten vinden en alles moeten tolereren. En dus niet boos mogen worden maar begrip moeten tonen voor iemands vreselijke jeugd of iets dergelijks. Vooral in Nederland hebben we veel te lang geroepen ‘moet kunnen’ terwijl het allemaal allang niet meer kan omdat dat wat als ‘natuurlijk’ (lees: gezond) beschouwd wordt door de verborgen agenda van wat heerszuchtige lui met voeten getreden wordt.

We hebben kortom niet geleerd om een gezonde relatie (zo’n fijn 2-aarde woord) op te bouwen met emoties in het algemeen en woede in het bijzonder; het wordt verdrongen.

Nog even uit het Nine Star Ki magazine: “Dat terwijl het 2-aarde jaar 2025 juist uitdaagt om op eigen benen te gaan staan. Om stevigheid te verwerven zodat je je in de ongelofelijke stormen van deze tijd, overeind kunt houden. Het vraagt volgens Elana Lakh, Jungiaans analytica, om een ‘nieuwe ethiek waarbij een individu zelf de verantwoordelijkheid neemt voor het eigen kwaad’.” Daar schieten we echter nog van alle kanten in tekort en kijken er graag van weg.

We komen echter zo langzamerhand in de fase terecht waarin het ‘er op of er onder’ is voor de mens en het menselijke.

Met dank aan de 81-jarige cyclus van 9-vuur die alles tot het uiterste drijft en je ook als mens tot het uiterste tergt. Vooral nu het eigen einde van die 9-vuur invloed in het zicht begint te komen en volgend jaar het werken met emoties en dus ook met woede, horend bij het element 1-water, definitief op de agenda wordt gezet.

Op 2 februari 2021 deelde ik de volgende waarschuwing met je:

“ Vanuit Jungiaans, psychoanalytisch standpunt kan de menselijke agressie niet eenvoudig worden uitgebannen door voorbij te gaan aan het bestaan ervan. Er wordt benadrukt dat de werking van de agressieve impulsen in de psyche onder ogen moet worden gezien en in goede banen worden geleid. Alleen zo kan agressie op een volwassen en uitgebalanceerde manier tot uitdrukking worden gebracht en bijdragen aan een menswaardige toekomst op basis van rechtvaardigheid. Precies zoals het archetype van de heerser zonder tegenwicht van de magiër tot tirannie en arrogantie van macht leidt, zal het archetype van de geliefde, als het niet gecompenseerd wordt door een volkomen toegeruste, gelijkwaardige en geïntegreerde krijger, leiden tot naïviteit, masochisme en onbewuste samenzwering met kwade machten, zowel in de eigen psyche als in de maatschappij.” voorwoord door Robert L. Moore in 'De kunt van het spiritueel oorlogvoeren’ - Grant Schnarr, Servire 2002 - uit: Nine Star Ki Magazine - editie 2025

Deze laatste ‘er op of er onder’ fase is terug te voeren op het volgende:

“Het grijpt allemaal terug op het eeuwenoude innerlijke gevecht dat ieder mens voert en te voeren heeft: het gevecht tussen goed en kwaad.
Zolang dat innerlijke gevecht niet beslist is, zoeken we een uiterlijke vijand aan de hand waarvan de spanning van de innerlijke strijd zich kan ontladen. We zoeken een zondebok, een zwart schaap, een heks of een vreemde mogendheid om de eigen spanning van het innerlijke kwaad op te projecteren in de hoop dat je er zo zelf van af bent. Als je die innerlijke strijd tussen goed en kwaad echter niet weet te beslechten, kunnen de gecreëerde projecties demonische proporties aannemen!
Hoe minder je in staat bent om die innerlijke spanning te hanteren, hoe meer vijandbeeld je ziet in anderen.
Op dat punt zijn we nu aanbeland. De vijanden zijn alom. De strijd wordt, onder extreem yange invloed van de 81-jarige cyclus gedomineerd door 9-vuur, meer en meer naar buiten verlegd. Totdat zelfs daar de spanning te hoog oploopt en ontlading zoekt.” uit: Nine Star Ki Magazine - editie 2025

Want:

“We zijn, zonder dat we er erg in hebben, terecht gekomen in een regelrechte oorlog. Het is geen oorlog tussen grootmachten, noch tussen arm en rijk. Dit is een spirituele oorlog die gaat over het winnen of het verliezen van bewustzijn, van de ziel, van dat wat ons tot mens maakt. Van dat wat maakt dat we nog steeds mensen zijn. En daar zit de sleutel tot de oplossing.” uit: Nine Star Ki Magazine - editie 2023

Zonder lichaam, zonder een gezonde relatie met dat lichaam en met de bijbehorende emoties, worden we gereduceerd tot robotachtige mechanismen die geprogrammeerd en gestuurd kunnen worden.

Zonder lichaam vervreemden we van onze natuur en van het natuurlijke. De Archetypische 2-aarde Moeder en haar symbolische verwijzing naar alle vrouwen die moeder zijn of in potentie moeder zouden kunnen worden, is daardoor een bedreiging voor alles en iedereen die de ontmenselijking van de mens nastreeft OF voor hen die nooit verantwoording genomen hebben voor hun persoonlijke ontwikkeling doordat hij/zij niet ‘zelf de verantwoordelijkheid neemt voor het eigen kwaad’. Dat wederom leidt tot projectie van datzelfde kwaad op het levend rondlopende bewijs dat het fysieke, het lichamelijke, het emotionele zich nooit laat verloochenen en altijd in de buurt is om je te herinneren aan alles wat je zelf verdrongen hebt.

Dit projectiemechanisme houdt de vrouw het liefst gevangen in een web van gedragsregels en religieuze wetten waarin de kracht van haar eigenheid nooit volwaardig tot zijn recht kan komen.

‘Woman in chains’… maar hopelijk niet voor lang meer want inmiddels is ze bezig uit te breken.