Mijn Leven als een Avonturenfilm

Meestal krijg je iets van wat ik geschreven heb onder ogen, dat gaat over wat er (energetisch) gaande is.

Of het gaat over een uitleg die ik geef aan iets van Nine Star Ki of Feng Shui. Ik probeer, al dertig jaar lang, om inzicht te geven in een wereld die als het ware vanuit een andere dimensie in de werkelijkheid staat en zich tot die werkelijkheid verhoudt.

Ooit zat ik, diep in meditatie, in de ondergronds kamer van de Grote Piramide van Gizeh toen Thoth voor me verscheen en me inwijdde in iets waarvan ik toen nog niet kon overzien wat het was.

Hij sprak de woorden: “You are the opener of the way”. Er volgde nog meer, maar dit was denk ik wel het belangrijkste dat ik voor nu met je wil delen. Lang heb ik daarmee geworsteld omdat ik geen flauw idee had wat dat zou kunnen betekenen. Nu ik, na dertig jaar werken met Nine Star Ki en Feng Shui, terugkijk op wat ik in die dertig jaar gedaan heb en vooral hoe ik dat gedaan heb, begrijp ik wat ik eigenlijk al die tijd aan het doe was: het openen van een weg voor anderen om toegang te krijgen tot een wereld die zoveel interessanter, boeiender en overvloediger is dan de dualistische werkelijkheid van het vierkante denken waarin we willens en wetens gevangen worden gehouden.

Totdat je het doorhebt.

Tot het moment dat je snapt hoe het eigenlijk altijd bedoeld is geweest: het is altijd bedoeld geweest om cyclisch te denken.

Denken en ervaren vanuit verbinding en heelheid. Vanuit het besef dat alles, echt alles, met elkaar verbonden is en never nooit niet los van elkaar te zien is. Dus niet vanuit oppositie of dualiteit. Maar vanuit polariteit: het weten dat er twee tegengestelde krachten zijn die elkaar aantrekken en afstoten en daardoor een veld van beweging creëren van waaruit alles ontstaat en alles naar terugkeert.

“Je ziet het pas als je het door hebt.”

Maar toen ik het eenmaal door had kon ik het nooit meer niet zien. En wilde ik het anderen ook laten zien. Dat was het moment waarop ik begreep wat er in die ondergrondse kamer onder de Grote Piramide van Gizes, eigenlijk is gebeurd en wat er tegen me gezegd is. Lang was ik nog enigszins onbewust bekwaam. Maar met de start van de academie, 18 jaar geleden, veranderde dat onbewuste in bewust bekwaam. Althans, voor zover ik kan overzien he. Onbewust is immers niet voor niks niet-bewust. Misschien zit er nog wel meer in het vat. :-)

Bijna alles van wat je leest is heb ik geschreven vanuit de hoop en met het doel die toegang, die opening tot een andere relatie met de werkelijkheid, een andere kijk op die werkelijkheid, te creëren.

Sommige van jullie kennen mij persoonlijk.

Een groot aantal echter ook niet. Daarom wilde ik in dit Energetisch Week Bericht (dat bedoelt was te verschijnen op mijn verjaardag maar ik was te druk met verjaardag vieren) mijn schrijfsels eens anders benaderen. Vandaag, op mijn verjaardag, mag het een beetje over mij gaan. :-)

Toen ik ooit, als kind fantaseerde over huizen en dat ik graag interieurarchitect wilde worden, was mijn vader daar niet zo over te spreken.

Hij vond het een onzin beroep waardoor ik in een traject van twaalf ambachten dertien ongelukken werd gezet. Tot het moment dat ik die oorspronkelijke gedachte weer kon opduikelen uit mijn onbewuste en er mee aan de slag ben gegaan. De aanleiding was een diepe persoonlijke crises een tijdje nadat mijn jongste dochter was geboren. Zij is een 1-water kind overigens en 1-water mensen hebben nu eenmaal de neiging om de donkere diepten van het onbewuste in beroering te brengen. Wat in mijn geval door haar komst ook gebeurde.

De weg die volgde liep niet recht en ging zeker niet direct op zijn doel af.

Via de omwegen van een studie geomantie, een studie kleurentherapie, een functie als beleidsmedewerker bij een bio-bouwer waar ik kennis maakte met wat de invloed van materialen is op het welbevinden van mensen en daar zelf ook onderzoek naar deed, een studie interieurontwerp, een studie computerprogrammeur en een studie tekstschrijven (ja, ja) kwam ik op een punt waarvan ik niet wist, echt niet wist, wat de volgende stap zou kunnen zijn. Of er überhaupt een volgende stap zou kunnen zijn. Maar al die losse, totaal onsamenhangende onderdelen die ik hierboven beschrijf, kwamen totaal onverwacht samen tot een logisch geheel.

Soms weet je niet naar waar je op zoek bent tot het zich aandient.

In mijn geval was dat doordat een vriend mij attent maakte op een cursus die in Amsterdam gegeven zou worden door een Feng Shui meester uit Amerika. Ik had werkelijk geen flauw idee wat Feng Shui was, had er nog nooit van gehoord, laat staan dat ik kon bevroeden wat het voor me teweeg zou brengen. Maar die folder raakte iets en ondanks dat ik niet wist wat me te wachten stond heb ik me blind opgegeven voor deze cursus en vervolgens voor de opleidingen die daarop volgden.

Vanaf dat moment kon ik met andere ogen naar de wereld kijken.

Dat was het moment waarop alles logisch samenviel en ineens alles duidelijk werd. Of althans, in die begintijd, duidelijker werd. Vanaf dat moment had ik toegang tot een uitleg met het bijbehorende vocabulaire, die precies kon beschrijven wat ik altijd al gevoeld en ergens ook geweten had.

Nu ben ik meer dan dertig jaar verder.

Mijn vader is inmiddels al geruime tijd geleden overleden. En ondanks zijn aanvankelijke verzet tegen mijn studiewens, ben ik hem nu meer dan eeuwig dankbaar daarvoor. Het was precies de weerstand, het verzet dat ik nodig had om te komen waar ik nu ben. Wat voor mij, na al die omzwervingen, aanvankelijk in Amsterdam begon als een voortzetting van mijn studie, een voortzetting van onderzoek en het ontvangen van bevestiging van wat ik eerder als vaag en moeilijk te duiden heb ervaren, ontwikkelde zich tot iets zelfstandigs bijna. Alsof mijn werk me voor ging op het pad dat duidelijk mijn persoonlijke pad van ontwikkeling was. Alsof ik door mijn Nine Star Ki en Feng Shui werk mijzelf leerde ontdekken en daarmee alles wat ik eigenlijk altijd al wist. Altijd was er iets nieuws te ontdekken. Maar soms vroeg ik me af of dat nieuwe iets in mijzelf was, of dat ik iets nieuws buiten mij ontdekte dat er altijd al was geweest maar ik nog niet had kunnen zien.

Mijn diepe wens om mensen kennis te laten maken met deze andere wereld, die andere kijk op de werkelijkheid, heeft me in de loop van die dertig jaar flink uitgedaagd.

Telkens opnieuw ontstond er een noodzaak om een angst of een weerstand te overwinnen om zo het werk verder te kunnen brengen. Telkens opnieuw was er, bijna als vanzelf, een uitdaging om een stuk ontbrekende kennis of een missende vaardigheid te ontwikkelen om te voorkomen dat alles vast zou lopen in onvermogen.

Dat neemt niet weg dat ik in die dertig jaar de neiging om uit te stellen of om iets op de lange baan te schuiven soms bijna tot kunst heb verheven.

Man, wat ben ik mezelf tegengekomen! Tot het moment dat er nauwelijks nog weerstanden meer zijn om te overwinnen omdat deze plaats hebben gemaakt voor een onvoorwaardelijke overgave.

Dat neemt niet weg dat dat het er niet makkelijker op maakt.

Verre van! Met name de laatste vijf jaar werd er nog een nieuwe laag aangeboord waarvan ik het bestaan nog niet kende. Het begon allemaal in de aanloop van 2020, het coronajaar. Alle eerdere Nine Star Ki ‘voorspellingen’ die ik had geschreven vielen in het niet bij wat ik voor 2020 op papier heb gezet en tijdens het jaarlijkse Nine Star Ki event in januari 2020 met de aanwezigen heb gedeeld. Wat anderen op dat moment nog niet konden begrijpen, werd voor mij de grootste overwinning op mijzelf. Met een verleden van veroordelingen voor helderziendheid, mediumschap, voorspellingskracht en helende eigenschappen en de herinneringen aan brandstapels, te water latingen en verbanningen die opgeslagen in mijn DNA me altijd nog wilden behoeden voor een herhaling van die ervaringen, was het niet eenvoudig om wereldschokkende gebeurtenissen aan te kondigen waarvan geen mens op dat moment zich nog een voorstelling kon maken.

Die laatste overwinning op mijzelf heeft overigens weer een totaal nieuw traject van leermomenten voor mij geopend.

Veel van wat je nu leest is daarom eerder een product ontstaan als gevolg van mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. Terwijl voorheen ik mijzelf ontwikkelde omdat het werk om een nieuw product of een nieuwe ontwikkel stap vroeg. De boel ik omgekeerd.

Dat maakt mijn werk nog authentieker, puurder en misschien soms ook gecompliceerder en meer confronterend.


Het maakt mij in ieder geval kwetsbaarder en transparanter. ‘Echter’ misschien wel. En het gekke is dat ik daar niet meer bang voor ben! Het enige dat ik merk dat er gebeurt is, dat ik als introvert nog wat meer de neiging heb om me terug te trekken om me op te laden met de nieuwe informatie die vanuit de kosmos op aarde neer dondert. Terwijl mijn Kreeft het zo ontzettend graag gezellig en gemoedelijk wil hebben met fijne mensen om me heen! Ondertussen probeer ik als Generator ook nog passend op al die input van impulsen te reageren terwijl mijn Nine Star Ki man-on-a-mission profiel me met de haren bij de grotere, kosmische beweging wil slepen die ook nog eens door mijn profiel heen jakkert.

Zeker gezien de intense dynamiek van het moment, van dit jaar, van deze fase in de mensheidsontwikkeling vind ook ik het soms wel eens lastig om overeind te blijven in dit kosmische geweld dat over ons uitgestort wordt.

Om het yin en yang in mijzelf elkaar te laten vinden zodat het veld van beweging en creatie weer zijn werk kan doen.
Dus als je denkt ‘waarom zie ik Nina zo weinig’ dan komt dat niet omdat ik er niet ben, maar omdat ik best een beetje druk ben om de kosmische ballen, die momenteel alle kanten op stuiteren, in de lucht te houden in mijn leven en om tegelijkertijd helemaal niets meer te doen maar alleen maar aanwezig en beschikbaar te zijn. Om te faciliteren wat mij nodig heeft om tot manifestatie te komen, zonder dat het ‘van mij’ is of kan zijn. En om tegelijkertijd met jou te delen wat relevant is en wat jou misschien verder helpt in jouw proces van het je weg vinden in een wereld die een diepgaande transitie doormaakt.

Na de verhuizing naar mijn nieuwe plek zoek ik nog een beetje naar een nieuwe modus om met die plek om te gaan.

Alle mogelijkheden zijn nog niet verkend, alle kansen zijn nu nog verpakt als potentieel, alle opties nog onduidelijk. Wellicht gaat daar iets ontstaan. Er is ruimte om mensen te ontvangen, spontaan, zoals mijn Kreeft-kant het graag ziet. Maar misschien ook niet omdat mijn introverte kant zo graag zich terugtrekt uit het rumoer en alles op eigen houtje doet. Net als mijn hout-element trouwens. Juist nu de boel is omgedraaid en het werk niet meer bepaald welk product ik te ontwikkelen heb, kunnen zich dingen aandienen vanuit het diepste van mijzelf die ik nog niet ken en verkend heb. Het toont zich vanzelf, ga ik van uit.

Tot die tijd blijf ik ondertussen doen wat ik altijd al deed: een weg voor je openen.

Of je die gaat is aan jou. Hoe je die gaat is je eigen inbreng. Het is immers geen gebaand pad ondanks dat ik je voor ben gegaan.

Vind je het goed wat ik schrijf, deel het dan met anderen. Ik ben je er dankbaar voor.

Ondertussen begin ik aan mijn 65ste levensjaar.

Toen ik vanochtend voor de spiegel stond kon ik me niet voorstellen dat ik al zo oud ben geworden, zonder dat ik me overigens ook zo oud voel. Ik kon me niet voorstellen dat ik het tot hier heb gebracht. Een vriend van mij heeft de avonturen die we gezamenlijk in Egypte hebben beleefd, samengevat in wat zich laat lezen als een script van een film. Het zou zo een combinatie van ‘Raiders of the lost Ark’ en ‘Tomb Raider’ kunnen worden, waarin zowel Harrison Ford als Angelina Jolie de hoofdrol spelen. Want al lezende realiseerde ik me namelijk hoe ongewoon de gebeurtenissen in Egypte en in mijn leven tot nu toe zijn geweest. Hoe allesbehalve doorsnee vele van de gebeurtenissen zijn geweest die zich hebben afgespeeld. Ik neem aan dat dat niet zal veranderen en ik verheug me op wat me nog te wachten staat. :-)

Dankjewel voor je aandacht en betrokkenheid!

Moge het pad dat je te gaan hebt, je de weg wijzen naar jezelf.